Մի անգամ  ես և ընկերուհիս որոշեցինք գնալ անտառ և հաճելի օր անցկացնել։Մեր հետ  վերցրեցինք տարբեր հետաքրքիր խաղեր և ուտելիքներ։Գնացինք անտառ ծածկոցը փռեցինք խոտերի վրա և սկսեցինք խաղեր խաղալ։Մենք խաղացինք մի քիչ բատմինտոն իսկ հետո սովածացանք և որոշեցինք հաց ուտել։Երբ ես փնտրում էի ուտելիքով լի պարկս  նկատեցի, որ այն ճանապարհին կորցրել եմ։Իմ ընկերուհին  չթողեց, որ ես տխրեմ։Նա հանեց իր ուտելիքները և կիսեց իմ հետ, չէ որ մենք ընկերուհիներ ենք։Մենք միշտ նեղության պահին օգնում ենք իրար, ինչպես իսկական ընկերները: Իմ համար ընկերությունը իրականում այ այսպիսին պետք է լինի։ Իրական ընկերները ամեն բանով իրար հետ կիսվում են և իրար համար ոչինչ չեն խնայում։

Մի անգամ ես գնացի կենդանաբանակակ այգի:Ես տեսա մի արջ:Մոտեցա արջին, արջը սկսեց հաչալ, իսկ ես վախեցա փախա: Իսկ հետո մեկ րոպե անցավ նորից գնացի արջի մոտ մտքումս ասացի.

-Ասստվա’ծ  ջան, սա հաստատ արջ է,- իսկ հետո արջը պատասխանեց :

-Ես  արջ չեմ ես  շուն եմ: Իսկ  ես հասկացա թէ ինչու է  նա հաչում ու, համ էլ հաչացող արջ ես չեմ տեսել: